„Wspólnie… pracować dla prawdy” (3J 1, 8)
Pod takim hasłem w sobotę 15 listopada odbył się DIECEZJALNY DZIEŃ SKUPIENIA ANIMATORÓW (DDSA) Kręgów Rodzin DK. Był on kontynuacją spotkania ze stycznia br.
Zawiązanie wspólnoty odbyło się w Sali konferencyjnej Collegium Marianum o godzinie 9.30.
W tematykę Dnia Skupienia wprowadził ks.kanonik Wincenty Pytlik – Moderator Diecezjalny DK, który w kilu słowach raz jeszcze przypomniał znaczenie słowa animator. Ponownie wybrzmiały słowa przypominające wszystkim, iż bycie animatorem oznacza gotowość do posługiwania: w małżeństwie, w rodzinie, w kręgu, we wspólnocie, w parafii … – poświęcić swój czas, dać siebie, spalać się dla innych.
Następnie ks. Wincenty wygłosił konferencję pt. Rola animatora na spotkaniu kręgu – prawidłowy przebieg spotkania.
Przypomniano, że animator to człowiek:
- odpowiedzialny za swój krąg;
- głębokiej wiary i modlitwy;
- zdolny nieść trudy i cierpienia swojej wspólnoty;
- żyje sakramentami;
- współpracuje z łaską Ducha św.;
- rozumie istotę Ruchu Światło-Życie;
- stoi na straży depozytu wiary i charyzmatu DK.
Za przebieg całego spotkania odpowiedzialni byli Genia i Krzysztof Wieccy, którzy zaznaczyli w swojej wypowiedzi, iż w Domowym Kościele funkcję animatora pełnią małżonkowie WSPÓLNIE – są PARĄ ANIMATORSKĄ. Wskazali również pozycje literatury wspomagające w posłudze oraz pracę w kręgach:
- Ewangelia 2015. Droga, Prawda i Życie.
- Zasady Domowego Kościoła
- Spotkanie w kręgu
- Rola kapłana w Domowym Kościele
- Domowy Kościół. Ewangelizowanie i pilotowanie
- Domowy Kościół I rok pracy; II rok pracy – cz. A, cz. B
- Domowy Kościół. Listy do wspólnot rodzinnych
Potem odbyły się spotkania w 4 grupach, w których omawiano prawidłowy przebieg spotkania kręgu.
Każda grupa miała inny temat:
- dzielenie się życiem,
- modlitwa na spotkaniu,
- zobowiązania,
- temat formacyjny.
Pracując metodą „burzy mózgów”, tworzono listę cech prawidłowego przebiegu spotkania. Padało mnóstwo propozycji, wszyscy byli bardzo aktywni i otwarci na współpracę.
Kolejnym punktem dnia był Namiot Spotkania. Przenieśliśmy się do Kaplicy Collegium Marianum, by rozważać Ewangelię (Flp 2, 12-18).
Wspólnie z Oazą Modlitwy przygotowaliśmy się do Eucharystii, której przewodniczył i kazanie wygłosił ks. kanonik Wincenty Pytlik – Moderator Diecezjalny DK. W skierowanym do nas słowie powiedział m.in.:
- poprzez analogię do wędrujących ptaków przyrównał animatora do przywódcy, który najpierw ewangelizuje siebie, następnie siebie nawzajem np. w ramach takich spotkań jak dziś: umacnia się, nabiera sił, by wrócić do siebie silniejszym. Jest powołany do wielkich rzeczy – by przewodzić całej wspólnocie.
- na podobieństwo pszczół musimy czuć się odpowiedzialni za siebie nawzajem; jeśli ktoś słabnie trzeba go wzmocnić, ewangelizować, zmotywować.
- powinniśmy być gotowi do modlitwy cichej, bezinteresownej bo bez niej nic nie ma. Od nowa przez modlitwę to nawołanie do tego by modlić się w intencji całego ruchu, całej wspólnoty, za siebie nawzajem, za księży – aby umieli wypełnić swoje powołanie.
Po mszy św. w Refektarzu czekał na nas przepyszny obiad. Wzmocnieni posiłkiem, udaliśmy się na zakupy materiałów DK w Diakonii Słowa. Uzupełniliśmy nasze biblioteczki o kolejne pozycje.
Następnie w sali konferencyjnej kontynuowaliśmy spotkanie ogólne. Przyszedł czas na zaprezentowanie efektów pracy poszczególnych grup. Z wypowiedzi przedstawicieli każdej z grup wyłonił się obraz prawidłowego przebiegu spotkania kręgu. Moderator diecezjalny odpowiadał na liczne, związane z tym pytania. Uzupełnieniem była prezentacja multimedialna o pracy w diakoniach, przygotowana przez M. Z. Lejków z Diakonii Rekolekcyjnej.
Na zakończenie miała miejsce Modlitwa zawierzenia poprowadzona również przez M. Z. Lejków.
Jesienny Dzień Skupienia Animatorów zakończyła wspólna modlitwa i błogosławieństwo ks. Wincentego wraz z rozesłaniem dla wszystkich par animatorskich.
Utworzyliśmy jeden krąg. Pieśnią Zjednoczeni w Duchu oraz Dobrze, że jesteś … nasze spotkanie, bardzo bogate w przeżycia, dobiegło końca. Umocnieni w Duchu Świętym, wzbogaceni darem wspólnoty, wyruszyliśmy do naszych domów.
„Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań…” (Flp 2, 14)