W niedzielę 13 marca 2016 roku przeżywaliśmy Wielkopostny Dzień Wspólnoty pod hasłem Duch Święty duszą Kościoła. Zawiązanie wspólnoty nastąpiło w Auli Jana Pawła II. Po zapaleniu świecy para rejonowa poprowadziła modlitwę, którą zakończyła pieśń do Ducha Świętego. W oratorium odbył się Namiot spotkania- rozważaliśmy Słowo Boże (Dz 2, 1-11; 4-32-35).
O godz. 13.00 rozpoczęła się uroczysta Eucharystia wspólnotowa, która była sprawowana w intencji wszystkich małżeństw z DK z prośbą o Boże błogosławieństwo w codziennych zmaganiach w budowaniu Królestwa Bożego w Naszych rodzinach, a w sposób szczególny w intencji nowej wspólnoty DK przy parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Nowej Wsi Lęborskiej.
W kazaniu nasz Moderator Rejonowy o. Przemek powiedział min. o miłości Boga – miłości bezwarunkowej, o potrzebie wybaczania….nie siedem lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.
Posługę liturgiczną pełnili: Jarek, Mirek, Tadeusz, Sławek, Marek i Marian. Ela i Józek przynieśli do ołtarza dary eucharystyczne. Zaś dzieci przyniosły plakat Idę za Jezusem. Przygotowały go z diakonią wychowawczą, pod czujnym okiem kręgu św.Jana Bosko. W śladach stóp – kroków nasze pociechy wyznały, że podążają za Jezusem poprzez: modlitwę, dobre uczynki, zachowanie postu w piątek, chodzenie do kościoła, spowiedź św., przyjmowanie komunii św., uczestniczenie we Mszy św., uczestniczenie w drodze krzyżowej. U stóp ołtarza złożono również jałmużnę postną – jako ofiarę na fundusz rekolekcyjny.
Następnie udaliśmy się do Auli Jana Pawła II, gdzie czekał na nas ciepły posiłek. Pokrzepieni na ciele z wielką uwagą wysłuchaliśmy konferencji pt. Duch Święty duszą Kościoła, którą wygłosił o. Piotr opiekun kręgu św. Maksymiliana Kolbe.
Swoje wystąpienie rozpoczął od postawienia szeregu pytań: Czy pamiętamy, że od chwili naszego poczęcia, nosimy w sobie tchnienie Boże? Duch św. spoczywa w każdym z nas. Zostaliśmy najpierw powołani jako chrześcijanie. W czasie Chrztu św. zostaliśmy namaszczeni. Czy nie gubimy duchowego życia?
Aby temat bardziej zagościł w naszych sercach o.Piotr odwołał się do Pięćdziesiątnicy chrześcijańskiej w Jeruzalem, gdzie Duch św. dał Kościołowi znajomość języków i przywrócił utraconą jedność narodów.
Dzieje apostolskie ukazują wzór Kościoła, który będzie trwał aż do skończenia czasu. Chrześcijanin żyje między już [czas dokonany – zbawcze dzieło Chrystusa] i jeszcze nie [oczekiwanie niedopełnionej chwały Jego Królestwa], kierując się nadzieją, która zawieść nie może. Od chwili Pięćdziesiątnicy Duch Święty jest ustawicznie obecny w Kościele i będzie nim kierował aż do skończenia świata.
Zdaniem św.Augustyna Duch Święty to cichy gość w naszej duszy.
Duch Święty jest duszą Kościoła. On daje życie, rozbudza różne charyzmaty wzbogacające Lud Boży, a przede wszystkim tworzy jedność wśród wierzących: z wielu tworzy jedno ciało, Ciało Chrystusa. Całe życie i misja kościoła zależy od Ducha Świętego; On dokonuje wszystkiego.
Homilia papieża Franciszka wygłoszona w Stambule podczas mszy św.29.11.2014
Gdy małżonkowie słuchali konferencji, dzieci pod okiem małżonków z kręgu III udały się na spacer. Pogoda sprzyjała pieszym wędrówkom.
Po konferencji pracowaliśmy w grupach. Przeczytanie oraz omówienie wskazanych fragmentów miało pokazać rolę i znaczenie Ducha Świętego w naszym życiu. Podsumowanie pracy przez wybranych sprawozdawców dało nadspodziewane efekty.
Kolejnym punktem spotkania było dzielenie się życiem. Tradycyjnie już poproszono o świadectwa rodziny, które uczestniczyły w rekolekcjach formacyjnych. Swoimi przeżyciami z:
- ORAR II – podzielili się Krysia i Andrzej
- Oazy Rodzin III – Basia i Jarek
- ORDR II – Lucyna i Wojtek
Świadectwa były przeplatane śpiewem.
Przed końcowym błogosławieństwem Wojtek odczytał krótką modlitwę za Ojca Świętego Franciszka w 3. rocznicę wyboru na stolicę Piotrową a następnie modlono się o beatyfikację sługi bożego ks. Fr. Blachnickiego. Całość RDW zakończyła Agapa. Przy kawie i ciastku jeszcze dość długo dyskutowano i wymieniano poglądy.
Radosną chwilą były życzenia dla solenizantek. Wojtek przedstawił znaczenie imienia Krystyna a następnie cała wspólnota zaśpiewała gromkie Życzymy, życzymy.
Dziękujemy wszystkim za obecność i tak liczne świadectwo przeżywania wspólnoty.
Lucyna i Wojtek