„W dzisiejszym świecie, który często jest nieprzychylny, a nawet wrogi wierze, rodziny chrześcijańskie mają ogromne znaczenie jako ogniska żywej i promieniującej wiary. Dlatego też Sobór Watykański II, nawiązując do tradycji, nazywa rodzinę „Kościołem domowym” (Ecclesia domestica). W rodzinie rodzice przy pomocy słowa i przykładu winni być dla dzieci swoich pierwszymi zwiastunami wiary, pielęgnując właściwe każdemu z nich powołanie”.
Katechizm Kościoła Katolickiego 1656
Od kilku lat pielęgnujemy w naszej rodzinie przeżywanie roku liturgicznego w szczególny sposób, posiłkując się publikacją pt.”Rytuał Domowy”, która zawiera m. in. opisy zwyczajów i tradycji religijnych przeżywanych w katolickiej rodzinie, w katolickim domu w ciągu całego roku liturgicznego. Znajduje się tu pogłębiony opis sakramentaliów, modlitw na kościelne i domowe uroczystości w oparciu o zakorzenione w naszej tradycji zwyczaje.
Za kilka dni rozpoczniemy nowy rok liturgiczny – wejdziemy w czas adwentu i pomimo codziennego zabiegania będziemy starać się, by był to kolejny wyjątkowy czas w naszym życiu – dla każdego indywidualnie i dla naszej małej wspólnoty Kościoła domowego.
Po raz kolejny wykorzystamy „Rytuał domowy”, by włączyć się w modlitwę całego Kościoła, by zgłębić nasze katolickie obyczaje i wraz z dziećmi na nowo odkryć ich głęboką wymowę symboliczną.
Czasu pozostało już niewiele, więc zapowiada się pracowity weekend. Przed nami zadanie przygotowania wieńca adwentowego, czemu od kilku lat jesteśmy wierni, by przy kolejno zapalanych świecach spotykać się na rodzinnej modlitwie czy spożywac wspólnie obiad.
Przez kolejne dni z zaciekawieniem będziemy odkrywać niespodzianki przygotowane w adwentowym kalendarzu. Wraz z upływem czasu ewoluuje u nas forma kalendarza – początkowo dzieci każdego dnia znajdowały drobne upominki, słodycze, czasem monety, ale najpiękniejszą i najbardziej budującą więzi rodzinne formą okazał się kalendarz z pomysłami na wspólne spędzenie czasu – rodzinny spacer, bitwa na śnieżki, czytanie Biblii i książek czy oglądanie filmów/bajek o tematyce bożonarodzeniowej, adwentowej, wspólne pieczenie pierniczków, wykonywanie ozdób świątecznych (moje tegoroczne odkrycie do wypróbowania to ozdoby z masy porcelanowej – http://mojedziecikreatywnie.pl/2016/11/sucha-porcelana-przepis/ ), przygotowywanie kartek z życzeniami i rodzinne wysyłanie ich na poczcie czy przygotowywanie własnoręcznych upominków dla najbliższych i wiele innych pomysłów -może i Was zainspiruje taka forma ubogacenia adwentowego czasu…
Jednak zapewne największym wyzwaniem będzie codzienne uczestnictwo w roratach.
A jak wygląda adwentowy czas w Waszych Kościołach domowych?
PS. Co roku gubię przepis na pierniczki, ale ten zeszłoroczny zachowałam, bo wyszły wyjatkowo pyszne – pomimo moich delikatnych modyfikacji, aby było zdrowiej – POLECAM 🙂
*1 kg mąki (można zmieszać różne rodzaje, ja dodaję orkiszowej, żytniej), *1 łyżeczka sody, *3-4 jajka ,*400 g miodu (u mnie gryczany), *400 g cukru pudru (ja zamiast niego dałam 250g cukru trzcinowego niezmielonego), *2 op. przyprawy do piernika, *łyżka kakao (lub karobu) (ja dałam dwie, bo lubimy wyraźny kakaowy smak), *250 g tłuszczu (może być olej kokosowy)
Miód, cukier, przyprawę do piernika i kakao rozpuścić na małym ogniu do zagotowania. Zdjąć z ognia, dodać tłuszcz, roztopić go i wszystko ostudzić. Do wystudzonej masy dodać mąkę, sodę, jajka. Ciasto wyrabiać, aż będzie odchodziło od ręki. W miarę potrzeby dosypywać mąkę. Pierniki piec ok 10 minut w temp. 180 stopni. Są pyszne nawet upieczone na „ostatnią chwilę” przed świętami.
Jednak, aby nie zatracić tego wspaniałego czasu, pamiętajmy:
