W związku z nowym hasłem pracy rocznej „Radość Ewangelii” ogłaszam konkurs na piosenkę roku formacyjnego 2014/2015. Kompozycje mogą być tworzone również zespołowo. Zgłaszający się powinni napisać kilka zdań o sobie, o swojej formacji i zaangażowaniu w Ruchu oraz wykształceniu muzycznym. Termin nadsyłania kompozycji (zapis nutowy i nagranie – najlepiej w formacie mp3) upływa z dniem 25 stycznia 2014 r.

Materiały należy przysyłać na adres:

Sekretariat Moderatora Generalnego Ruchu Światło-Życie
ul. Różyckiego 8
40-589 Katowice
tel. 32 251 88 20; 32 251 88 20
mail:

Piosenka roku formacyjnego „Radość Ewangelii” powinna nawiązywać do treści zawartych w adhortacji „Radość Ewangelii”, w tym szczególnie do następujących myśli:

1. Radość, która się odnawia i udziela innym:
   1. Radość Ewangelii napełnia serca oraz całe życie tych, którzy spotykają się z Jezusem;
   2. Ci, którzy pozwalają, żeby ich zbawił, zostają wyzwoleni od grzechu, od smutku, od wewnętrznej pustki, od izolacji;
   3. Z Jezusem Chrystusem rodzi się zawsze i odradza radość, która odnawia i udziela się innym;
   4. Każdy chrześcijanin, niezależnie od miejsca i sytuacji, w jakiej się znajduje, jest zaproszony by odnowić dzisiaj swoje osobiste spotkanie z Jezusem Chrystusem albo przynajmniej podjął decyzję gotowości spotkania się z Nim, szukania Go nieustannie każdego dnia.
   5. Nie ma racji, dla której ktoś mógłby uważać, że to zaproszenie nie jest skierowane do niego, ponieważ «nikt nie jest wyłączony z radości, jaką nam przynosi Pan».
   6. Kto zaryzykuje, by uczynić mały krok w kierunku Jezusa, tego Pan nie zawiedzie, przekona się, że On już na niego czekał z otwartymi ramionami.
   7. Wtedy jest sposobna chwila, by powiedzieć Jezusowi Chrystusowi: «Panie, pozwoliłem się oszukać, znalazłem tysiąc sposobów, by uciec przed Twoją miłością, ale jestem tu znowu, by odnowić moje przymierze z Tobą.
   8. Potrzebuję Cię. Wybaw mnie ponownie, Panie, weź mnie w swoje odkupieńcze ramiona».
   9. Jak dobrze powrócić do Niego, gdy się pogubiliśmy!
   10. Bóg nigdy nie męczy się przebaczaniem nam.
2. Ewangelia, w której jaśnieje chwalebny Krzyż Chrystusa, zaprasza gorąco do radości. Wystarczy kilka przykładów:
   1. «Raduj się!» – tak brzmi pozdrowienie anioła skierowane do Maryi (Łk 1, 28).
   2. Nawiedzenie Elżbiety przez Maryję sprawia, że Jan poruszył się z radości w łonie swojej matki (por. Łk 1, 41). W swoim hymnie Maryja głosi: «raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy» (Łk 1, 47).
   3. Gdy Jezus rozpoczyna swoją posługę, Jan głosi: «Ta zaś moja radość doszła do szczytu» (J 3, 29).
   4. Sam Jezus «rozradował się […] w Duchu Świętym» (Łk 10, 21). Jego orędzie jest źródłem radości: «To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna» (J 15, 11).
   5. Nasza chrześcijańska radość czerpie ze źródła Jego tryskającego serca.
   6. Obiecuje On uczniom: «Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość» (J 16, 20). I podkreśla: «Znowu jednak was zobaczę i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać» (J 16, 22).
   7. Potem widząc Go zmartwychwstałego, «uradowali się» (J 20, 20).
   8. Księga Dziejów Apostolskich opowiada, że w pierwotnej wspólnocie «spożywali posiłek w radości» (2, 46).
   9. Gdzie przybywali uczniowie, tam panowała «wielka radość» (por. 8, 8), a oni, pośród prześladowania, «byli pełni wesela» (13, 52).
   10. Pewien dworzanin, dopiero co ochrzczony, «jechał z radością swoją drogą» (8, 39), a strażnik więzienia «razem z całym domem cieszył się bardzo, że uwierzył Bogu» (16, 34).
   11. Dlaczego i my nie mielibyśmy zanurzyć się w tym strumieniu radości?
3. Słodka i pocieszająca radość ewangelizowania:
   1. Dobro zmierza zawsze do dzielenia się.
   2. Każde autentyczne doświadczenie prawdy i piękna szuka swej ekspansji, a każda osoba przeżywająca głębokie wyzwolenie zyskuje większą wrażliwość wobec potrzeb innych ludzi.
   3. Dzielenie się dobrem sprawia, że ono się umacnia i rozwija.
   4. Dlatego jeśli ktoś pragnie żyć z godnością oraz w całej pełni, nie ma innej drogi, jak uznanie drugiego człowieka i szukanie jego dobra. Nie powinny więc nas dziwić niektóre wypowiedzi św. Pawła: «miłość Chrystusa przynagla nas» (2 Kor 5, 14); «Biada mi […], gdybym nie głosił Ewangelii!» (1 Kor 9, 16).
   5. Propozycja polega na tym, by żyć na wyższym poziomie, ale nie z mniejszą intensywnością: «Życie umacnia się, gdy jest przekazywane, a słabnie w izolacji i pośród wygód.
   6. Istotnie, najbardziej korzystają z możliwości życia ci, którzy rezygnują z wygodnego poczucia bezpieczeństwa i podejmują z pasją misję głoszenia życia innym».
   7. Kiedy Kościół wzywa do zaangażowania ewangelizacyjnego, nie czyni nic innego, jak wskazuje chrześcijanom prawdziwy dynamizm osobistej realizacji: «Odkrywamy tu następne głębokie prawo rzeczywistości: życie wzrasta i staje się dojrzałe w miarę jak ofiarujemy je za życie innych. Misja, w końcu, jest tym».
   8. Konsekwentnie, ewangelizator nie powinien mieć cały czas grobowej miny. Odzyskajmy i pogłębmy zapał, «słodką i pełną pociechy radość z ewangelizowania, nawet wtedy, kiedy trzeba zasiewać, płacząc. […]
   9. Oby świat współczesny, poszukujący czy to w trwodze, czy w nadziei, przyjmował Ewangelię nie od jej głosicieli smutnych i zniechęconych, nie od niecierpliwych lub bojaźliwych, ale od sług Ewangelii, których życie jaśnieje zapałem, od tych, co pierwsi zaczerpnęli swą radość od Chrystusa».
4. Ewangelizatorzy z Duchem:
   1. Ci, którzy głoszą Ewangelię, powinni bez lęków otworzyć się na działanie Ducha Świętego.
   2. W dniu Pięćdziesiątnicy Duch sprawił, że Apostołowie wyszli ze swych ograniczeń i zostali przemienieni w głosicieli wielkich dzieł Bożych, których każdy zaczyna rozumieć w swoim własnym języku.
   3. Duch Święty obdarza siłą do głoszenia nowości Ewangelii śmiało, na głos, w każdym czasie i miejscu, także pod prąd.
   4. Wzywajmy Go dzisiaj, umocnieni na modlitwie, bez której każde działanie narażone jest na ryzyko, że pozostanie puste, i bez której orędzie w końcu zostaje pozbawione duszy.
   5. Jezus pragnie ewangelizatorów głoszących Dobrą Nowinę nie tylko słowem, ale przede wszystkim życiem przemienionym obecnością Bożą.
5. Maryja – Gwiazda nowej ewangelizacji:
   1. Ona jest niewiastą wiary, kroczącą w wierze, a «Jej wyjątkowe pielgrzymowanie wiary wciąż staje się punktem odniesienia dla Kościoła».
   2. Ona pozwoliła się prowadzić Duchowi na drodze wiary, ku przeznaczeniu służby i płodności.
   3. Dzisiaj kierujemy ku Niej spojrzenie, by pomogła nam głosić całe orędzie zbawienia i aby nowi uczniowie stawali się ewangelizatorami.
   4. Dziewico słuchania i kontemplacji, Matko miłości, Oblubienico wiecznych zaślubin, wstawiaj się za Kościołem, którego jesteś najczystszą ikoną, aby się nigdy nie zamykał i nie zatrzymywał w swojej misji szerzenia Królestwa.
   5. Gwiazdo nowej ewangelizacji, pomóż nam zajaśnieć świadectwem komunii, służby, żarliwej i ofiarnej wiary, sprawiedliwości i miłości do ubogich, aby radość Ewangelii dotarła aż po krańce ziemi, i żadne peryferie nie zostały pozbawione jej światła.

Źródło: oaza.pl