Na stronie dk.oaza.pl spotkałem kontrowersyjną uwagę autora Listu – Tomasza Talagi, że rekolekcje OR II stopnia są nie lubiane…Otóż wybiera je zaledwie 40% uczestników.W Pelplinie rekolekcje obywają się w dniach 5 – 20 sierpnia przy udziale 2 -óch kręgów, tj.10 rodzin.
Autor artykułu pisze:, że Exodus – czyli „Wyjście” – zdaje się być dzisiaj najtrudniejszą decyzją dla wielu członków DK. Dlaczego OR I stopnia zazwyczaj ma nadwyżki chętnych? Statystyki nie kłamią – Exodus jest najmniej popularną drogą do nawrócenia.Wśród członków DK krążą pewne „legendy” o tym, jak to trudno, nudno lub niebezpiecznie wybrać się na drugi stopień. Jak bardzo trzeba być dojrzałym i świętym, żeby otrzymać zaszczyt uczestnictwa w tych rekolekcjach. Czasami pojawiają się komentarze do biblijnego fundamentu oazy: że trudny, wymagający, trzeba znać Pismo Święte. Uczestnikom rekolekcji w Pelplinie te trudności nie przeszkadzają.Wręcz przeciwnie widać niesamowite zainteresowanie i zaangażowanie w praktycznie wszystkie punkty programu rekolekcyjnego.
Współczesny człowiek żyje w „egipskiej niewoli”. Zadowala się namiastką dobra, za które musi płacić osobistą wolnością. Tkwi uparcie w ciemności grzechu, bo tak jest łatwiej. Gdy Bóg, poprzez swoich wysłanników, takich jak Mojżesz, zaprasza ich do odważnego kroku wyjścia, zaczynają się pojawiać potężne dylematy. Iść – nie iść? Jechać, nie jechać? 10 rodzin, które przyjechały do Pelplina z całej Polski przełamało te wątpliwości i już widzą,że było warto.
Dziś właśnie uczestników rekolekcji, czeka Exodus, wyjście do Ziemi Obiecanej.Czy dotrwają do końca…Wytrwałość, wytrwałość i jeszcze raz wytrwałość, i trwanie w łasce uświęcającej przy pomocy sakramentów świętych to rękojmia zwycięstwa we właściwych zawodach i uzyskania wieńca chwały – jak pisze św.Paweł.
Życzymy wszystkim uczestnikom rekolekcji osobistego wyjścia z niewoli egipskiej – ciemności grzechu.
Moderatorom – ks.Andrzejowi Szopińskiemu, Ojcu Józefowi, Gieni i Krzysztofowi Wieckim.
Animatorom Teresie i Wojtkowi Szramowskim.
Diakonii muzycznej i wychowawczej w osobach Emilii i Mileny – dobrego przewodnictwa w Exodusie
