W niedziele 26 lutego  b.r. spotkaliśmy się podczas Dnia Wspólnoty,  którego tematem była „Wspólnota jako miejsce doświadczanie miłosierdzia.”  Z uwagi na to, że wspólnota nam się bardzo rozrasta (aktualnie pilotowane jest 7 kręgów), podczas przywitania krótko przedstawiły się dwa najstarsze kręgi, tak aby wszyscy wiedzieli jaki jest skład danego kręgu, patron i święty opiekun kręgu jak  i jego znaczenie dla danego kręgu, a także jak rozeznajemy nasze miejsce w dużej Wspólnocie . Podczas kolejnych DW będziemy poznawali kolejne kręgi.

Konferencja wygłoszona przez ks Kaźmierczaka odsłoniła przed nami jak niesamowite i bogate jest Boże miłosierdzie. Przybliżył nam je poprze dwa terminy określające w biblii miłosierdzie: hesed miłosierdzie wynikające z wierności, pewne nawet wówczas gdy popełnimy największe zło  – Bóg nie może nie być miłosierny bo musiałby wyprzeć się samego siebie oraz rahamim jako przymus serca, tak jak bliskość, miłość i tkliwość matki do dziecka będącego w jej łonie. Ta miłość miłosierna przywraca nas do życia. Boża łask mocniejsza niż grzech wylewa się na nas poprzez Jezusa, bo On wziął na siebie nasze grzechy, też zadane sobie we wspólnocie. Jezus wyrył nas gwoźdźmi na swoich dłoniach.

Stanęliśmy też przed ukazaniem wspólnoty jako  miejsca, w którym ujawniają się nasze wady, słabości i ograniczenia, cała  prawda o nas, ale też jako miejsca życia i wzrostu uczącego nas dostrzegania w tych, których Bóg wybrał aby z nami tworzyli wspólnotę, piękna i dobra. W tych słowach  Bóg uczył nas patrzeć na innych tak jak On patrzy na nas, wzywał nas abyśmy kochali tak jak On.

Adorując Jezusa w Najświętszym Sakramencie doświadczaliśmy jak Bóg wylewa swoje miłosierdzie w obfitości , daje łaskę przebaczenia, leczy wszystkie nasze zranienia (też te zadawane we wspólnocie), wyzwala nas z egoistycznego patrzenia na braci i uzdalnia nas do bycia miłosiernymi jak Ojciec. To był czas niesamowitej łaski, Jezus przytulił nas do swojego serca.

Eucharystia przeżywana ze wspólnotą parafialną zgromadzoną w kościele Matki Bożej Fatimskiej w Chojnicach miała być świadectwem, że dzieła Boże, które On przeprowadził przez Ojca Franciszka trwają.  Był to nasz sposób uczczenia 30 rocznicy powołania naszego założyciela do wieczności i dziękczynienia Bogu, że łaską uprzedzającą wybrał Ojca Franciszka i jego dzieło, aby zachować Polskę i nasze rodziny przed współczesnymi zagrożeniami. Dzień Wspólnoty był nam dany od Boga jako czas szczególnie pomocny aby wejść w okres Wielkiego Postu i za to jesteśmy Bogu bardzo wdzięczni.

Basia