W niedzielę 15 marca w Lipuszu odbył się Dzień Wspólnoty DK. Przybyły małżeństwa z rejonu kartusko – kościerskiego wraz ze swoimi dziećmi, aby wspólnie się radować, ubogacać i świętować. Honorowymi gośćmi były para diecezjalna: Genowefa i Krzysztof Wieccy oraz para rejonowa: Elżbieta i Ignacy Majkowscy. Ks. prałat Jan Ostrowski z odwagą i otwartością, w duchu radości i jedności wszystkich powitał w kościele pw. Św. Michała Archanioła. Następnie z całą wspólnotą kręgów na czele z Marzenką i Frankiem gościnnie i hojnie nasycili wszystkich zgromadzonych braci i siostry.

Tematem tego spotkania było: „Kochać ubogich – dzielić się sobą i posiadanymi darami”. Ksiądz proboszcz wyraźnie podkreślił, że każdy z nas powinien być świadkiem miłości w zwyczajnej codzienności. Źródłem miłości powinien być Jezus, Jego świadectwo życia, bo Pismo Święte to księga dialogu. Język naszego Pana jest pełen zachęty. Jezus nigdy nikogo nie zmusza, nie ogranicza, jedynie wytrwale, łagodnie i cierpliwie zaprasza do bycia z Nim w relacji. Doskonale szanuje naszą wolność. Traktuje nas poważnie i bardzo osobowo. Jego słowa to nic innego, jak światło w tunelu, amortyzator bezpieczeństwa, albowiem Jezus często czule prosi i zachęca, nie raz ostrożnie pyta. Jego zwroty to: „czy chcesz?”, „jeśli chcesz”, „wstań”, „idź”, „nie lękaj się”…. Jest czułym Ojcem, miłosiernym Przyjacielem. Przykazanie miłości wyznacza kierunek ku otwartości, odpowiedzialności za drugiego człowieka w Prawdzie. Każdy z nas jest powołany do tego, aby być świadkiem Jego miłości, albowiem to On nas wybrał i powołał. Zakorzenił w nas Swoją Boską miłość. Wszystkim, którzy mają z tym problem, aby w to uwierzyć Papież Franciszek w jednej z ostatnich homilii daje swoje pocieszenie i zapewnienie. Powiedział, że Bóg nas zna, jest w nas zakochany! Chce, abyśmy zrobili dla niego miejsce, a On nas całkowicie przemieni i wleje swoją Bożą radość. A zatem wszystko przed nami, otwórzmy swoje serca na bożą łaskę i dary Ducha Świętego.

Punktem kulminacyjnym spotkania było odpowiedzialne zobowiązanie się do działania i zarazem dzielenia się we wspólnocie DK. A mianowicie podjęcie ważnego – historycznego wydarzenia w życiu naszego Kościoła przez członków wszystkich kręgów. Z odwagą podjęliśmy się otworzyć nasze serca do gotowości służby i pracy w diakonii na rzecz drugiego człowieka. Oczywiście wszystko w duchu miłości, jedności chrześcijańskiej. Zgodnie z zapotrzebowaniem powstały następujące diakonie: modlitwy, życia, liturgiczna, muzyczna, rekolekcyjna, wyzwolenia i komunikacji społecznej.

Bogu niech będą dzięki za Światło, Słowo i Życie, którymi nas obdarzył!. Niech Bóg będzie w nas uwielbiony!!! Jemu chwała i cześć!